Voorzetting van onze prachtige #NomadCruise vanVancouver naar Tokio.
Eigenlijk zou ons schip van Alaska uit naar Kushiro, Japan varen.
Maar in Kushiro konden wij vanwege de weeromstandigheden helaas niet aanmeren; dus
voeren wij verder direct naar Yokohama en verbleven daar een nacht langer aan bord; dat was zeker geen straf want het was heerlijk vertoeven op de #NordamHollandAmerikaLine.
Op de laatste avond kregen wij nog een leuke afscheid van het personeel.
De andere dag scheepten wij uit en liepen naar ons hotel APA Resort & Hotel, wat niet ver lopen was.Op de weg daar naartoe hoorde ik tot mijn grote verrassing opeens een Duitsliedje: “Ein Prosit der Gemütlichkeit“. Ik keek mijn partner Ad aan en vroeg: “hoorje dat? Ik kan het niet geloven, dat is toch een Duits liedje!”Ook Ad keek verrast. Wij liepen verder en zagen een reuzeachtige tent met daarop 'Hofbräu München' geschreven en lange rijen wachtenden voor het tent om binnen te gaan. Het heerste een enorme stemming.
Nadat wij in ons hotel ingecheckt hadden, liepen wij terug naar het Oktoberfeest, Yokohama – Shinko. Toch de rij wachtende was ons te lang, zo hebben wij alleen in een tent buiten het terrein een hapje gegeten en een lekker biertje op en - ik kocht natuurlijk een ‘Lebkuchenherz’
Daarna liepen wij verder naar het Red Brick Park, waar wij ook niet wisten wat wij zagen. Overal mensen, die met hun honden, deels in een ‘kinderwagen’ rondliepen; de honden waren ‘leuk’ aangekleed en opgepoetst. Op verschillende plekken werden fotosessies gehouden: “Wie is de mooiste in het land?”
Onderweg zagen wij ook veel jonge mensen in verschillende kledij; zowel traditioneel als in de Kawaii-cultuur.
Het was heel indrukwekkend!
Daarna gingen wij op zoek naar een hop-on hop- of bus, om iets meer van de overweldigende omgeving te verkennen. Het was niet gemakkelijk de weg te vinden; ook iemand vragen viel niet mee omdat de bevolking weinig Engels praat.
Maar, toen wij probeerden met ons telefoontje verder te komen, kwam een jong meisje naar ons toe en gaf aan dat zij wilde helpen. Ook zij spraak geen Engels maar liep met ons naar een jongen, die op een motor zat. Hij probeerde ons met behulp van zijn telefoon verder te helpen, wat dan ook lukte 😊
Wij hadden een mooie sightseeing tour langs mooie parken en tempels.
Ook bezochten wij Kamakura, een heel mooi plaatsje gelegenaan de Sagamibaai met een mooi strand waar ook gesurft kan worden.
Kamakura was de oude hoofdstad, gesticht door de samoerijkrijgers.
Beroemd is Kamakura vanwege de vele tempels en deTsurugaoka Hachimangu-schrijn; de schrijn werd gezien als godheid van geluk en die bescherming biedt.
Beroemd is ook de grote Buddha, Daibutsu
Wij bezochten boeddhistische tempels enShinto-heiligdommen.
Een Shinto-heiligdom wordt door een torii-poort bij deingang gekenmerkt; voor dat men binnengaat, buigt men, om zijn respect te tonen.
In Shinjuku – Kabukicho kwam een jonge vrouw naar ons toeen legde uit dat wij naar de offerkist konden doorlopen om een munt in te gooien en vervolgens konden wij aan een touw trekken om de bel te laten rinkelen; deze stap is een symbolisch gebaar om de aandacht van de godheid te trekken. Daarna worden de handen tegen elkaar gelegd en doet men twee diepe verbuigingen voordat gebeden wordt.
Maar eerst is het gebruikelijk een reinigingsritueel uitte voeren. Er is een bassin met water en een houten pollepel. De pollepel wordt
met water gevuld en beide handen gewassen; vervolgens vult men water in zijn linkerhand
en voert deze aan de mond – niet drinken – het is een symbolische handeling. Daarna
wordt de pollepel met water gereinigd.
Verder maakten wij een dagtrip met ‘#getyourguide’ naar Mount Fuji Hakone, Kawaguchi-meer,
Oshino Hakkai, Kabelbaan en matcha-thee ceremonie. Onze opstappunt was bij de SMBC Bank Shinjuku.
Wij dachten dat het wel handig zou zijn de dag ervoor al te kijken hoe wij daar het beste kunnen komen. Wij wilden graag lopend daar naartoe omdat het niet zo ver leek, maar het was niet zo makkelijk . Een jonge man zag ons vragend om ons heen kijken en kwam naar ons toe; hij sprak weinig Engels dus lieten wij hem op ons telefoontje zien waar wij heenwilden; hij naar het adres waar wij moesten zijn en liep vervolgens ons vooruit om ons daar te brengen. Zo supervriendelijk!
Nu wilden wij dezelfde route naar het hotel terugnemen, om zeker van te zijn dat wij de opstappunt de andere dag makkelijk konden vinden, toch het bleek niet zo makkelijk. weer kregen wij lieve hulp aangeboden :) Een jonge
vrouw hielp ons verder. Zij liep met ons naar het metrostation en nam samen met ons de metro richting ons hotel en begeleidde ons tot aan de deur. Ongelofelijk hoe vriendelijk wij iedere keer geholpen werden!
De andere dag stapten wij dan in de sightseeing bus met onze guide Linda. Wij voeren
112 km zuidwestelijk van Tokio naar de Mount Fuji; hij is met 3776 meter de hoogste berg in Japan.
Wij bezochten het pittoreske dorpje Oshino Hakkai met zijn acht vijvers, ontstaan door de smeltende sneeuw van de Mount Fuji.
Wij hielden het bij het kijken naar de #Mount Fuji maar Stella ging de berg samen met andere Nomads natuurlijk beklimmen.
Op de terugweg stopten wij bij de shopping-center Shikido, waar wij een matcha-thee ceremonie
konden bijwonen.
Het was een heel mooie en interessante trip!
En natuurlijk mocht ook een avondwandeling en het nachtleven in Tokio niet ontbreken; een ‘must
visit place’ is Kabukiche in Shibjuko met zijn kleine barretjes, karaoke, restaurants en clubs.
De andere dag liepen wij langs het keizerlijke paleis, door de Nationaal garden, zagen
de Tokyo Touwer, het Olympiastadion van 1964 en liepen naar het drukste kruispunt
van de wereld, waar 3000 mensen tegelijkertijd de straat kunnen passeren: scamplecrossing.
Maar helaas komt aan alles een einde, zo ook aan onze vakantie en moesten wij aan de terugreis denken.
Toch voordatwij s avonds met de taxi naar het vliegveld Narita gebracht werden maakten wij nog een 9 km lange wandeling door Tokio, o.a. bezochten wij deTech-City met veel elektronicawinkels en ontzettend groot aantal Game-centers waarvan veel gebruik gemaakt werd.
En als afsluiting bezochten wij nog een Indonesisch Japanse markt.
Trouwens overal in de stad staan automaten waar men van alles kan kopen: warme of koude
koffie, sap en biertjes etc. wel is het soms gissen wat men uit de automaat getrokken heeft omdat
alles in het Japans erop staat.
Nu waren wij dus op de markt en ik wilde graag nog een cola drinken maar omdat het de laatste dag was, had Ad bijna al het kleingeld al uitgegeven, zodat hij voor de automaat niet meer genoeg had. Een
jonge man zag dit, ging naar de automaat en kocht voor mij een cola. Overweldigend!
Op het vliegveld aangekomen ging Ad toch nog voor de zekerheid zijn koffers ompakken, omdat iedere luchtmaatschappij andere bagageregels handhaaft en het gewicht voor handbagage en koffers verschilde; door al
de souvenirs was de bagage toch veel zwaarder als wij dachten
Wij waren 36 uur onderweg van Tokio airport via Qatar naar huis. In totaal zijn wij dan bijna 67.000 km de halve wereld rondgereisd. Het was een fantastische ervaring ! Agregato!
Graag deel ik nog enkele recepten met jullie:
